| Yazar | Memduh Şevket Esendal |
| Doğum | 1883, Çorlu |
| Ölüm | 1952, Ankara |
| Meslek | Yazar, Diplomat ve Siyasetçi |
Memduh Şevket Esendal kimdir, Memduh Şevket Esendal’ın eserleri nelerdir, Memduh Şevket Esendal kaç yaşındadır, Memduh Şevket Esendal kaç yılında ve nerede doğmuştur, Memduh Şevket Esendal kaç yılında ve nerede ölmüştür, Memduh Şevket Esendal’ın hayat hikayesi ve Memduh Şevket Esendal hakkında ayrıntılı bilgileri aşağıdaki yazımızda bulabilirsiniz!
Memduh Şevket Esendal Kimdir?
Babası Mehmet Şevket Bey, annesi Emine Şadiye Hanım’dır. Zengin bir çiftçi ailesinin üç oğlundan ikincisiydi. Edirne Lisesi’nde okudu. Çocukluğunda savaş ve göç nedeniyle düzenli bir eğitim alma imkânı bulamamış ve kendi kendine Arapça, Farsça ve Fransızca öğrenir. Ailesi, Balkan Savaşı ve Bulgar akınları nedeniyle çiftliklerini terk ederek İstanbul’a göç etmiş; Savaştan sonra Çorlu’ya dönmesine rağmen I. Dünya Savaşı’nın başlamasıyla ailesiyle birlikte İstanbul’a döner. Ailesinin tüm mal varlığını kaybetmesi nedeniyle geçim sıkıntısı içinde büyür. 1907’de babasının ölümü üzerine ailesinin geçimini devraldı ve memur olarak çalışmaya başlar.
Memduh Şevket Bey, 1908 yılında amcasının kızı Ayşe Faide Hanım ile evlenmiş ve bu evlilikten Mehmet, Ahmet ve Emine adlarında üç çocukları olmuştur.
Türk hikâyesi denilince akla gelen ilk isimlerden biridir. Öykülerinde kadın sorununu, İstiklal Savaşı öncesi çaresizliği, Batı özentisini, sömürü düzenini, ev sahibinin işçisini sömürmesini, belediye memurunun dükkâncıyı sömürmesini, halkın erkekleri olan insanları ele alır. Düzen ve çok eşlilik sorunu.[9] Türk edebiyatında durum hikâyeciliğinin (Çehov üslubu) en önemli temsilcilerinden biridir. Öyle ki edebiyat çevreleri tarafından Yerli Çehov olarak anılmıştır. Dili sade, temiz ve akıcıdır.
Memduh Şevket Esendal’ın Eserleri
Hikâyeler
- Hikayeler-Birinci kitap
- Hikayeler-İkinci kitap
- Temiz Sevgiler
- Ev Ona Yakıştı
Hikâyeleri, 1983’ten itibaren 14 kitap hâlinde yeniden şu isimlerle basılmıştır:
- Gödeli Mehmet
- Bir Kucak Çiçek
- İhtiyar Çilingir
- Otlakçı
- Mendil Altında
- Veysel Çavuş
- Sahan Külbastısı
- Hava Parası
- Bizim Nesibe
- Kelepir
- Güllüce Bağları Yolunda
- Kaçanı Kovalar
- Hayat Ne Tatlı
Romanlar
- Ayaşlı ile Kiracıları
- Miras
- Vassaf bey
- Hatıra
- Tahran Anıları ve Düşsel Yazılar
Mektup
- Kızıma Mektuplar
- Oğullarıma Mektuplar
Memduh Şevket Esendal Sözleri
- Aşk acaba bu mudur? Çiçekler bana güzel görünüyor! Aklıma şiir parçaları, beyitler, mısralar geliyor!
- Ne kadar alışılsa da düzensizlik insana üzüntü, yüreğe darlık verir.
- Benim çocukluğumda, bizim memleketimizde yayları rahvana alıştırmak için köstek vururlardı. İnsanlar için böyle bir şey yok mu?
- Bu memleket boş değil, elbet bir gün beni anlayacak biri çıkacaktır.
- Şehirler insanları rahatsız eder!
- Şahitler var. Sözleri birbirine pek uymasa da gene şahittir.
- Sokağa atılmış bir kadını insanların iyiliklerine yeniden inandırmanın kolay olmadığını bilirim.
- Adalet yapmak, hakkı etmek istemesi gibi karışık, dolaşık bir iş ancak böyle insanların ellerinde olursa iyi ve manalı olabilir.
- Bizim kız, biraz hayalci, biraz romantik, biraz çokça duygun olsaydı, belki başka şeyler de öğrenecekti. Babasının dediğine göre hiç anket defteri getirmemiş. ‘Aşk ölür mü ve harabesinde kimler yaşar?’ diye sormamış. Aya bakıp derin derin iç çekmemiş. ‘Ben ruhu ölmüş bir kızım’ dememiş.
- Oturduk, biz namuslu insanlar, zamanın kötülüğünden, ahlak düşkünlüğünden, yana yana şikâyet ettik.
- Bizim rahmetli söyledi, ”Bu millet adam olmaz”
- Bir evde dü (iki) zen (kadın) olsa, düzen olmaz o evde, Manendi tevem (ikiz), şerîk – i şerdir, iki şer.
- Bir kadının gülüşü, bir eşyanın duruşu öykü olamaz mı?
- İnsanı hor görme; Hak bu dünyada onun gözü ile kendine bakmış.
- Bu kadınlar ne zaman vakit bulup da komşu komşu geziyorlar. Akıl ermez.
- Sokağa atılmış bir kadını insanların iyiliklerine yeniden inandırmanın kolay olmadığını bilirim.
- Sonra anladım ki erkekler de sevmek, kadınlarda da sevilmek tarafı kuvvetlidir. Erkek ‘ beni seviyor!’ dese, bundan anlamalıdır ki kendisi o kadını seviyor. Kadın, ‘seviyorum!’ derse o da ‘beni seviyor ‘ demektir.
Memduh Şevket Esendal Alıntıları
- Hani öküzü döverler ağlamaz da, tutup okşarlar, garipser, ağlar.
- Benim yaşayışım gün geçtikçe tatsızlaşıyor. Ne ben kimseyi seviyorum, ne kimse beni arıyor.
- Sevmek, sevilmek de boş! İnsan korkunç bir yalnızlık içindedir.
- Yalansız, dolansız alışveriş olur mu? Doğru alışverişi sen yapsan başkaları yapmaz. O kazanır, sen ağzını havaya açarsın, der.
- Gönül vermek yahut vermemek benim elimde mi? Senin elinde oldu mu?
- İnsan bu dünyada iz bırakmadan geçip gitmemelidir.
- Bugün namus dediniz mi, adamın yüzüne sırıtıyorlar.
- Korkanlar değil de, gönüllerinde hiçbir sevgileri olmayanlar savaşamazlar. İç sesleri susmuştur. Yaşayacaklar, çok söz söyleyecekler; ama hiçbir iş yapmayacaklardır. Bunlar dövüşemezler.
- Bu o demek ki, hayat yürümüş gitmiş, o birlikte yürüyememiş. Geride kalmış. Bu ihtiyarlamanın, kocamanın, ölmenin ta kendisi.
- Biz hem yalancılıkları kendimiz öğretiyoruz, hem de yeni nesil bozuldu, diye, şikâyet ediyoruz.
- Ben istemedikten sonra, kim beni ona yahut başka birine bağlı tutabilir!
- Hayat kadınlar hakkında çok merhametsiz, çok zalimdir. Kadın tez ihtiyar oluyor ve geç ölüyor.
- Yaşı küçüktür ama benim oğlum ağır başlıdır.
- Şefik Bey’in iki oğlu, bir seneden beri “Gülşen’i İrfan” mektebine devam ediyorlardı. Vakıa hiçbir şey öğrenmiyorlar idiyse de evden gailerinin eksildiği ne devlet.
- Bu dünyada, olan olmayana borçludur.
- Tramvay beklediği müddetçe bu fakir İstanbul’dan uzaklaşmak, kırlara kaçıp kurtulmak istiyordu.
- Öldüreceklerse ortalığı soyanları öldürsünler.
- Bir günde, bir dakikada ondan vazgeçtim. Bu kadar da olur mu? Kendimden korkuyorum.
- Ben gençliğimde böyle bir kadına rasgelebilse idim, bekârlığın bu kadar uzun süren yıllarının acılığını çekip, türlü sinir hastalıkları ile yıpranmazdım. Kimsesizlik insanı canından bezdirir.
- İçine bir küskünlük çöktü. “Her şey boş” diye düşündü.
- Tasa gider de yeri boş kalır sanma” demişler.
- Yalnızken çiçekler o kadar da güzel değildir.