Yazar Emile Zola Kimdir? Eserleri, Kitapları, Sözleri, Hayatı, Ödülleri

Emile Zola'nın Fotoğrafı

Yazar Emile Zola
Doğum 1840, Paris – Fransa
Ölüm 1902, Paris – Fransa
Meslek Romancı, Oyun Yazarı ve Gazeteci

Emile Zola kimdir, Emile Zola’nın eserleri nelerdir, Emile Zola kaç yaşındadır, Emile Zola kaç yılında ve nerede doğmuştur, Emile Zola kaç yılında ve nerede ölmüştür, Emile Zola’nın hayat hikayesi ve Emile Zola hakkında ayrıntılı bilgileri aşağıdaki yazımızda bulabilirsiniz!

Emile Zola Kimdir?

Emile Zola, 2 Nisan 1840’ta Fransa’nın Paris şehrinde doğdu. Fakir bir ailenin çocuğuydu. Venedikli göçmen babasını erken yaşta gömen Emile, College Bourbon’da yatılı eğitim aldı. Henüz öğrenciyken edebiyatla ilgilenmeye başlayan Zola, Eugene Sue ve Dumas gibi birçok önemli yazarın bulabildiği tüm kitapları okudu. Eğitimini burada tamamladıktan sonra Paris’teki Saint-Louis Lisesi’nde eğitimine devam etmek isteyen Zola, geçiş sınavında başarısız olduğu için burada okuyamadı. İstifa edip iş hayatına atılmaya karar verdi ve iki yıl işsiz kaldı. İki yıl sonra bir yayınevinde kâtip oldu ve buradaki yüksek performansı nedeniyle zamanla terfi etti. Bir dönem yayınevinin tanıtımından sorumlu olan Zola, hayatını başka bir işte çalışmamak yerine yazmaya adamaya karar verdiği 1866 yılına kadar burada çalıştı.

İlk romanı (La Confession de Claude [Claude’s Confession]) 1865’te yayınlandı. İlk önemli başarı 1867’de yayımladığı “Therese Raquin” romanıyla oldu. “Naturalist” kelimesini kitabında ilk kez kullandı.

Fransız-Alman Savaşı sırasında Zola, 1892’de yazdığı “Çöküş” romanıyla Fransız hükümetinin ve ordusunun izlediği politikaları eleştirerek, savaş sırasında masum olan ve halkın kahramanı haline gelen bir Yahudi askeri savundu. Tarihte “Dreyfus Olayı” olarak anılan bu sürecin ardından son romanını yazan Zola, Dreyfus Olayından esinlenen romanda hikayeyi yarattı.

Bu kitap yayımlandıktan sonra odasındaki şömineden çıkan zehirli gazla zehirlenen Zola 29 Eylül 1902’de öldü. Bazıları olayın gerici örgütler tarafından kasten yapıldığını, yani Zola’nın öldürüldüğünü iddia etse de, resmi kaynaklarda “kaza” olarak geçmiştir. Cenaze törenine elli bin kişi katılmıştır.

Emile Zola’nın Eserleri

Emile Zola Sözleri

  • Hey, biraz daha yavaş okuyun!
  • İnsan güçlü olmadığı zaman akıllı olmak zorundadır.
  • Tanrı biliyor ya, kimseden bir alıp veremediğim yok, ama zaman zaman bunca haksızlığa dayamıyorum.
  • Yoksulların, zenginler uğruna birbirlerini öldürmeleri ne iğrenç bir şeydi!
  • Maden ocağı maden işçisinin olmalıdır, tıpkı denizin balıkçının, toprağın da çiftçinin malı oluşu gibi… Anlıyor musunuz!
  • Hiçbir şey bitmedi, her şeyin başlaması için biraz mutluluk gerek.
  • İnsan haklı olduğu zaman haksız gibi görünmektense, ölümü göze almalıydı.
  • Ve onlar bu köstebek yuvasında, toprağın yüzlerce metre altında, ciğerleri havasızlıktan yanıp tutuşa tutuşa durmadan kazma sallıyorlardı.
  • Ve kazanları sönmüş makinenin çevresinde, kömür kusmaktan yorulmuş kuyunun başında yeni bir yaratış başlıyor, özgür sevişme, içgüdünün kamçısı altında, daha kadın olmamış bu kızların karnını şişiriyordu.
  • Pırlantadan alınmayan vergi, Kitaptan alınıyordu; çünkü pırlanta alandan değil, kitap okuyanlardan korkuluyordu.
  • Ama dur sen, bu iş böyle gitmez, her zaman papaz pilav yemezdi: Günün birinde talih yoksullara da gülecekti elbet.
  • Asla bitmiş bir şey yok, her şeyin yeniden başlaması için bir parça mutluluk yeter.
  • Kentleri ateşe verin, insanları kırıp geçirin, her şeyi kökünden kazıyın, bu çürümüş dünyadan hiçbir şey geriye kalmadığı zaman yerine daha iyisi biter belki.
  • Seçildikten sonra gidip göbeğini şişiren, yoksulları eski papucundan bile az düşünen ensesi kalınlara oy vermek kimsenin karnını doyurmuyordu.

Emile Zola Alıntıları

    Hayvanlaşan İnsan

  • Ah, dünyanın dört bir yanından gelen, neyi ezip geçtiğini bilmeyen ve buna aldırmayan, cehennemin dibine gitmeye çok hevesli şu bitmez tükenmez insan seli!

    • Meyhane

  • Yorgun ve halsiz görünmek zengin insanlara özgüdür. Fakir insanların yatakta geçirecek zamanları yoktur.
  • Herkes elbet buradan geçer, itişip kakışmak fayda etmez, herkese yer vardır. Acele etmek de salaklık olur, zira acele ettikçe geç kalınır.
  • Bir idealim daha var elbet, o da dayak yememek, günün birinde bir erkekle birlikte olursam, dayak yemeye tahammül edemem.
  • Boş versenize, gün gelir insan göçüp gittiğine sevinir.
  • İnsan zengin olmayınca kaybedecek zamanı da olmazdı.
  • Vahş*ler gibi yaşamak istemiyorsak, affetmesini bilmeliyiz.
  • Kötü toplum insanın başını ezer, hele bir kadını yok ederdi.

    • Gerçek

  • Gerçeği yerin altına gömseniz bile o bir gün büyüyerek patlayacak ve her şeyi yok edecektir.
  • Cahillik ve saçmalık varlık içinde yüzerken, akıl ve bilgi can çekişiyordu.

    • Therese Raquin

  • Kitap okumak önünde daha önce bilmediği hayali ufuklar açtı; daha önce yalnızca kanıyla, teniyle sevmiş, şimdiyse beyniyle sevmeye başlamıştı.
  • Sen beni, benim seni sevdiğim kadar sevemezsin.

    • Bir Aşk Sayfası

  • Ah sizi sevememek için insan çok kötü kalpli olmalı. Siz sevmeyen var mıdır acaba?
  • Bırakın yaşayayım peder dedi, İçimi kıpırdatan da gecenin bu güzelliği işte… Yanılıyorsunuz, bu saatten sonra bana teselli fayda etmez çünkü beni anlamıyorsunuz ki.
  • Kalp onundu, sevgi onundu; o halde istedi istediğini yapamaz mıydı?
  • Aman Tanrım! İnsan artık sevilmeyince ne kadar öksürüyordu, ne kadar üşüyordu.

Yorum yapın