| Yazar | Cengiz Dağcı |
| Doğum | 1919, Gürzuf |
| Ölüm | 2011, Londra – Birleşik Krallık |
| Meslek | Yazar |
Cengiz Dağcı kimdir, Cengiz Dağcı’nın eserleri nelerdir, Cengiz Dağcı kaç yaşındadır, Cengiz Dağcı kaç yılında ve nerede doğmuştur, Cengiz Dağcı kaç yılında ve nerede ölmüştür, Cengiz Dağcı’nın hayat hikayesi ve Cengiz Dağcı hakkında ayrıntılı bilgileri aşağıdaki yazımızda bulabilirsiniz!
Cengiz Dağcı Kimdir?
Çocukluğu Kızıltaş köyünde geçmiştir. İlk ve orta öğrenimini köyünde ve Akmescit’te tamamlamıştır. Kırım Pedagoji Enstitüsü’nün ikinci yılında iken, II. İkinci Dünya Savaşı patlak verir ve 1941’de Ukrayna cephesinde Almanlar tarafından yakalanır. Almanların yenilgisinden sonra esir kampından kaçarak müttefik devletlere sığınır.
Ekim 1946’da eşi ve kızıyla birlikte Edinburgh’a ilk kez gelir. 1947 yılının başında Londra’ya taşınır. 1953’te Fulham Road’da bir restoran açar. 1974’te Londra’da Wimbledon yakınlarındaki Southfields’e yerleşir ve yurdundan ayrıldığından beri Kırım’a gitmemiştir.
Cengiz Dağcı, Türkiye’ye hiç gitmemiş olmasına rağmen kitaplarını Türkiye Türkçesi’nde yazdı ve kitaplarının ilk redaksiyonunu şair Ziya Osman Saba yapmıştır. Türkiye’de yayınlanan eserleri sayesinde Türkiye’de birçok kişi Kırım’ı ve Kırım Tatarlarının hayatını öğrenir. Pek bilinmemekle birlikte Kırım Tatarca şiirleri de vardır. Eserlerinde Rusların zulmü altındaki Kırım Türklerinin hayatını anlatır. Hüzünlü bir tonu var. Öğrencilerin ders almaktan başka okullarda oyun oynamasından yanadır. Kendisi hakkında İbrahim Şahin tarafından doktora çalışması yapılmıştır.
Cengiz Dağcı Sauthfields’daki evinde vefat eder. 69 yıldır görmediği Yalta’nın Kızıltaş köyünde 2 Ekim 2011 Pazar günü Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu’nun girişimleriyle Türkiye’den çok sayıda insan tarafından toprağa verildi. Böylece yazar, doğduğu topraklarda sonsuz uykusunu uyuma fırsatı bulmuştur.
Cengiz Dağcı’nın Eserleri
- Onlar da İnsandı
- O Topraklar Bizimdi
- Korkunç Yıllar
- Yurdunu Kaybeden Adam
- Üşüyen Sokak
- Ölüm ve Korku Günleri
- Dönüş
- Genç Temuçin
- Badem Dalına Asılı Bebekler
- Anneme Mektuplar
- Benim Gibi Biri
- Yoldaşlar
- Biz Beraber Geçtik Bu Yolu
- Bay Markus Burton’un Köpeği
- Bay John Marple’ın Son Yolculuğu
- Oy Markus Oy
- Rüyalarda Ana ve Küçük Alimcan
- İhtiyar Savaşçı
Cengiz Dağcı Sözleri
- Tanrının yaratmış olduğu insanoğlu nasıl yapabilirdi bütün bunları başka bir insana? Nasıl izin veriyordu Tanrı buna?
- Derdini kimse anlamıyor, o da kimselere söyleyemiyordu. Söylese bile kimin umurundaydı?
- Gözlerinin etrafı simsiyahtı, soluk yüzü yüzyıllık bir kederin eseriydi adeta.
- Başka hiçbir şey istemiyorum hayattan. Nefsimin özlemleri benimleyken dünyanın en güzel ve en zengin insanıyım ben.
- O insanı niçin uzun uzun düşünüyordum bilmiyorum. Ben hep öyleyim galiba… Hayatta en çok, sevmediğim, korktuğum şeylerle tartışıyorum.
- Marş! Marş! Teğmenim, arkadan ölüm geliyorsa ilerde bir yerde Tanrı var.
- Şimdi bana ne oluyor? Niçin sokaklardaki insanların arasına karışıp ben de onlar gibi olamıyorum?
Cengiz Dağcı Alıntıları
- Her işine, Türk’üm; onun için yaşıyorum, onun için yapıyorum diye başlarsan sana lüzumlu kuvveti, kabiliyeti, damarlarındaki kanda bulursun.
- Ben yaşamıyorum: Yaşamak için savaşıyorum. Önümde yalnız karanlık ve korku var. Ben ilerleyemiyorum. Önümdeki hayatı göremediğimden, daima geriye bakıyorum.
- Belki, daha gencim. Belki daha hayatın ne olduğunu iyice bilmiyorum? Belki ben hayattan, hayatın bana ve hiç kimseye veremeyeceği şeyleri istiyorum.
- Birinin kaybettiğini başka biri bulur ve sevinir.
- Ama aldırma, merak etme, her şey geçer, bir masal gibi, bir rüya gibi geçer ve unutulur, diyor.
- Hayatta kopmuş, kırılmış genç gönlünü tekrar hayata bağlamaya çalıştı.
- Kalbini gözlerinde görüyorum ben, gözlerine bakınca. Onun bakışında merhamet var.
- Düşünceleriyle birbirlerinden uzak oldukları kadar, birbirlerine yakınlar da!
- Benim bütün ömrüm beklemeyle geçti ve bütün eserlerim, beni özlediğim yere götürecek aracı beklerken yazıldılar.
- Yağmurun altında amaçsız yürümek… Bak bu, yalnızca gerçeklerden değil, hayaller dünyasından da uzaklaşmak olurdu.
- Ok yayda iken tehlikelidir, Kargun! Oksuz yayla nitersin? Hiç.
- Kırım’da bir avuç vatandaşım, meşakkatten kurtulup günün birinde istiklâline kavuşursa istiklâl bizim için yeni bir şey olmayacak. Biz hür yaşadık!