| Yazar | Vedat Türkali |
| Doğum | 1919, Samsun |
| Ölüm | 2016, Yalova |
| Meslek | Senarist, Yazar ve Şair |
Vedat Türkali kimdir, Vedat Türkali’nin eserleri nelerdir, Vedat Türkali kaç yaşındadır, Vedat Türkali kaç yılında ve nerede doğmuştur, Vedat Türkali kaç yılında ve nerede ölmüştür, Vedat Türkali’nin hayat hikayesi ve Vedat Türkali hakkında ayrıntılı bilgileri aşağıdaki yazımızda bulabilirsiniz!
Vedat Türkali Kimdir?
Asıl adı Abdülkadir Pirhasan’dır. Samsun Lisesi’nde okuduktan sonra 1942 yılında İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümünden mezun olmuştur. Aynı yıl eşi Merih Pirhasan ile evlenmiştir.
Maltepe Askeri Lisesi ve Kuleli Askeri Lisesi’nde edebiyat öğretmenliği yaptıktan sonra 1951’de siyasi eylemlerinden dolayı tutuklanarak 9 yıl hapis cezasına çarptırıldı ve 7 yıl sonra şartlı tahliye edildi.
Rıfat Ilgaz ile Gar Yayıncılık’ı kurduktan sonra 1960 yılında Dolandırıcılar Şah ile senaristliğe başladı. Senaristliğini sürdüren Türkali, 1965 yılında yönetmenlik yapmaya çalıştı.
Bir Gün Yalnız ve Mavi Karanlık gibi romanları Türk edebiyatının en büyük eserleri arasında yer almış; Daha sonra “Yeşilçam dedikleri Türkiye” ve “Tek Kişi Ölüm” romanlarını da yazdı.
Mihri Belli’nin yakın arkadaşı ve Atıf Yılmaz’ın arkadaşı ve akrabasıdır. Eski TKP üyesidir. 2002 seçimlerinde DEHAP’tan aday olarak aktif siyasete girmiştir.
Vedat Türkali, oyuncu Deniz Türkali ve yönetmen Barış Pirhasan’ın babası, şarkıcı Deniz Türkali’nin kızı Zeynep Casalini’nin dedesidir. Türk edebiyatının ustalarından Vedat Türkali, 29 Ağustos 2016 Pazartesi günü Yalova’da tedavi gördüğü hastanede vefat etmiştir. Türkali, Cumhuriyet tarihinde birçok olaya tanık olmuştur. Yalova’da bir süredir tedavi gördüğü hastanede 97 yaşında hayatını kaybetmiştir.
Vedat Türkali’nin Eserleri
Romanlar
- Bir Gün Tek Başına
- Üç Film Birden
- Mavi Karanlık
- Tek Kişilik Ölüm
- Güven
- Yeşilçam Dedikleri Türkiye
- Kayıp Romanlar
- Yalancı Tanıklar Kahvesi
- Bitti Bitti Bitmedi
Vedat Türkali’nin Ödülleri
- Antalya Altın Portakal Film Festivali, En İyi Senaryo Ödülü, Karanlıkta Uyananlar
- TRT Oyun Ödülü (Dallar Yeşil Olmalı)
- Milliyet Yayınları Roman Yarışması Birincilik Ödülü
- Orhan Kemal Roman Armağanı
- Sinema Yazarları Derneği (SİYAD) Onur Ödülü
- Beyaz Martı Edebiyat Onur Ödülü
Vedat Türkali Sözleri
- Acıyı göze alamayacak yüreksiz, mutluluktan pay alamaz.
- Öldürenlerden olacaksın yalnız; ölenler her şeyi yitiriyor.
- Ah açıkgöz körler; dünyaya ferman okutmaya kalkarsınız!
- Hep hüsran, hep hüsran… Hiç mutlu son göremeyecek miyiz?
- Kör değildik ama daha kötüsünü yaptık demek, kör gibi davrandık!
- İyice anlamıştı tüm sorunları tek başına çözmeye yazgılı olduğunu…
- Yetişmiş en iyi gençlerini düşman gören toplumda yaşamak ne ağır işti!
- Soğuğa nerelisin demişler, aslen Erzurumluyum ya Sivas’ta eğlenirim demiş.
- Nereden nasıl geleceğini bilmeden gelecek dehşetli güzel günlere inanıyordu.
- Ne acılar bekliyor daha pusuda, mutluluk umuduyla yaşayan zavallı insanları.
- Yanlış yapmış bile olsak sonunda doğruyu bulmamıza yaramışsa niye üzülelim?
- Yüreksiz devrimci kanatsız kuş gibi; uçamaz bir türlü! Uçanı da vururlar bu ülkede.
- Unutmak, en iyisi unutmak… Sorarsa bir gün; ha o iş mi, unutturdu valla dersin!
- Bu dünya karmakarışık. Hep de böyle gidecek. Düzeltmeye kalkan biraz daha bozuyor!
- Biriyle konuşup bölüşmedin mi, en güzel anılar boynu bükük öksüz çocuklar gibi kalıyor.
- İnsan içinde bulunduğu ortama göre insandır. Koşullar bu! Ne yapalım… Seviyorum seni.
- Düşündüğünü söylemekten korkmaya başladı mı kişi, düşünmekten de korkmaya başlar!
- Kendi diline düşmek başkalarının diline düşmekten çok daha kötü; kulağını tıkayamazsın.
- Zaten her kötülüğün başı bilmektir derdi bizim rahmetli peder… Uyarmaya gelmez uyuyanı…
- Böyleydi; içinde bir ağırlık duydu mu kendi adına kızardı en çok. Ne güzel adlar var dünyada.
- Ağlayıp zırlayan bir çocuğa isteklerinden vazgeçsin diye verilen bir elma şekeri kadar suçsuzsun.
- Çıraydım, tutuşturdun beni, ağ ulu bir solukta üfleyip söndürdün şimdi de; kara kara tütüyorum.
- Ne yapacaktık biz bu ülkede? Yetişmiş en iyi gençlerini düşman gören toplumda yaşamak ne ağır işti!
- Yeniğim. Yenemediğim sürece yenik olacağım hep. Nasıl yenerim? Yenildiğini bilmeyen kişiyi yenemezsin.
- İçerde birkaç kez düşlemişti burada oturup içmeyi. Ne ilk yudum, ne sonrakiler, düşlediği tadı veriyordu.
- Taşları sürekli dönen bir değirmendir kafa dediğin, arasına bir şey koymazsan, kendi kendini öğütür, bitirir.
- En güzel dünya çocuklarla delilerin dünyası! Kural kaygısından arınmadıkça ortada olanı yineler durasın.
- En güzel dünya çocuklarla delilerin dünyası! Kural kaygısından arınmadıkça ortada olanı yineler durursun.
- Gününde korkmasını bilmeyen, sonunda rezil olur! Bu yalancı tanıklar dünyasında rezil olmayı göze alamam!
Vedat Türkali Alıntıları
- Düşündüğünü söylemekten korkmaya başladı mı kişi, düşünmekten de korkmaya başlar.
- Kadın olarak yenilmemenin savaşı içindeysen, yaşam boyu sürecek bir savaş bu!
- En iyisi doğaya karışmak, bir kaya olmak açık deniz kıyısında!
- Doğrusu yanlışı var; ama içine düştüğümüz koşullar var bir de. Acılara batmış tek başına bir kişi neyin savaşını yürütecek? Yürüttü, neyi, nasıl kazanacak?
- Ben nasıl kırgınım biliyor musun? Her şeye, herkese, başta kendime.
- Ama insan her yerde insan! İçgüdülerimizle düşe kalka gidiyoruz işte.
- Doğrusu yanlışı var; ama içine düştüğümüz koşullar var bir de. Acılara batmış tek başına bir kişi neyin savaşını yürütecek? Yürüttü, neyi, nasıl kazanacak?
- Kadın olmanın çilesi bitmez. Atatürk yasayı değiştirdi, bizi değiştirmedi ki. Atatürk ne yapsın?
- Bir gün evlenip de çocuklarımız olursa… Söz verin arkadaşlar, ilk doğacak çocuğumuzun adını Hürriyet koyalım…
- Kuşku diye bir şey yoksa yaşamda doğruları nasıl bulacağız?
- Savaş var şimdi, kitap nemize? Saçmalama ulan, kitapsız yürür mü bizim savaşımız?
- Görüşeceğizmiş! Bayılırım bu söze! Umut vermek midir, söz vermek midir, gözdağı vermek midir?
- Alıştık, dedi. Herkes kendi acısını yaşıyor sonunda…
- Suskun kalmıştı. Bıraksa kendini, yıkılabilir, önlenemez bir patlamayla onarılmaz biçimde yıkabilirdi her şeyi.
- Dünya, ülke ne durumda, bizim kafamız nereye sapıyor! Her gün bir yanda, bir olay patlayıverirken kitap okumak da gelmiyor insanın içinden.
- Kolay ne var bu dünyada? Sen bunları kolay mı yaşadın?