| Yazar | Necati Cumalı |
| Doğum | 1921, Florina |
| Ölüm | 2001, İstanbul |
| Meslek | Yazar ve Şair |
Necati Cumalı kimdir, Necati Cumalı’nın eserleri nelerdir, Necati Cumalı kaç yaşındadır, Necati Cumalı kaç yılında ve nerede doğmuştur, Necati Cumalı kaç yılında ve nerede ölmüştür, Necati Cumalı’nın hayat hikayesi ve Necati Cumalı hakkında ayrıntılı bilgileri aşağıdaki yazımızda bulabilirsiniz!
Necati Cumalı Kimdir?
13 Ocak 1921’de o dönem Yunanistan sınırları içerisinde bulunan Cuma ilçesinde Rumeli Vilayeti-i Celilesine’de doğdu ve Cuma günleri meşhurdu. Altı çocuklu ailenin en büyük oğluydu. Ailesi, 1923 Türkiye-Yunanistan Nüfus Mübadelesi kapsamında Türkiye’ye göç etti ve İzmir’in Urla ilçesine yerleşti.
Orta öğrenimini 1938 yılında İzmir Atatürk Lisesi’nde tamamladıktan sonra Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne girdi. İlk şiiri 1939 yılında Urla Halkevi Dergisi “Ocak” ta “A. N. Acar” adıyla yayınlandı. Yüksek öğrenimini Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde tamamlamıştır.
Ankara Toprak Mahsulleri Ofisi’nde çalıştıktan sonra askerlik hizmeti için Ezine’ye gitti. İlk kitabını “Kızılçullu Yolu” 1943 yılında yayınlamıştır. 1945 yılında askerlikten döndüğünde Güzel Sanatlar Genel Müdürlüğü’nde işe başladı. Aynı yıl askerliği sırasında yazdığı şiirleri “Savaş Şarkıları” ile yayımladı.
1949’da Ankara’daki işinden ayrılarak İzmir’e gitti. 1957 yılına kadar Urla ve İzmir’de avukat ve memur olarak çalıştı. “Güzel Parlaklık” (1951), “İmbatla Gel” (1955), “Güneş Çizgisi” (1955) şiir kitapları ve “Yalnız Kadın” öykü kitabı vardır. 1955’ten sonra şiir, öykü ve roman çalışmalarını birlikte sürdürdü. Urla ve çevresine ilişkin gözlemleri, avukatlık yıllarında karşılaştığı olaylar ve açtığı davalardan edindiği izlenimler işlerini şekillendirdi. Özellikle Ege bölgesindeki kasaba ve kırsal kesim halkının sorunları işe yaradı. İlk öykü kitabı “Yalnız Kadın” 1955 yılında yayınlandı. 1956 yılında İzmir’de “Ara Tiyatrosu” nu kurdu ve işletmeciliğini üstlendi. 1957’de “Farklı Gözler” adlı kitabıyla Sait Faik Hikâye Ödülü’nü kazandı. O yıl avukatlık mesleğini bıraktı ve kendi imkânlarıyla Paris’e yerleşti.
1959’da “hayatını edebiyat adamı olarak kazanma” kararıyla ülkeye dönüş yaparak İstanbul’a yerleşti. 1959 – 1963 yıllarında İstanbul Radyosu’nda redaktörlük yapmıştır. İlk romanı “Tütün Zamanı”, 1959’da tefrika edildi. Avukatlık yıllarında edindiği gözlemlerine dayanan Susuz Yaz öyküsünü 1960 yılında yazdı. Üç perdelik bir oyun olarak tiyatroya da uyarladığı öykü, Metin Erksan tarafından filme çekilmiştir.
Necati Cumalı Hakkında Bilgiler
- 10 Ocak 2001 tarihinde yakalandığı karaciğer kanserinden kurtulamayarak İstanbul’da hayata veda etti. Cenazesi, Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedildi.
- Ölümünden sonra 2001 yılı “Şiir Büyük Ödülü”‘ne değer bulundu ve ödülü eşi Berin Cumalı’ya sunuldu. Urla’da çocukluğunu geçirdiği ve “Anı ve Kültür Evi” olarak ziyarete açılmıştır.
- İstanbul’un Beşiktaş ilçesinde Vişnezade Şairler Parkı’na heykeli dikilmiştir.
- Urla’da her yıl 10 Ocak’ta anılmaktadır.
Necati Cumalı’nın Eserleri
Romanlar
- Acı Tütün
- Viran Dağlar
- Zeliş – Tütün Zamanı
- Aşk da Gezer
- Üç Minik Serçem
- Yağmurlar ve Topraklar
Öykü/Hikayeler
- Susuz Yaz
- Değişik Gözle
- Ay Büyürken Uyuyamam
- Makedonya 1900
- Kente İnen Kaplanlar
- Revizyonist
- Yakup’un Koyunları
- Aylı Bıçak
- Yalnız Kadın
Necati Cumalı’nın Ödülleri
- Sait Faik Hikâye Armağanı (Değişik Gözle adlı kitabıyla)
- Yeditepe Şiir Ödülü (Bütün Şiirleri ile)
- 1. Ömer Asım Aksoy Ödülü (Viran Dağlar romanı ile)
- Orhan Kemal Ödülü (Viran Dağlar romanı ile)
- Türk Dili Kurumu Şiir Ödülü (Yağmurlu Deniz adlı kitabıyla)
- Sait Faik Hikâye Armağanı (Makedonya 1900 adlı kitabıyla)
- Yunus Nadi Ödülü (Viran Dağlar romanı ile)
- P.E.N Yazarlar Derneği Şiir Büyük Ödülü
- Tiyatro Yazarlar Derneği Onur Ödülü (Türk tiyatrosuna katkılarından dolayı)
Necati Cumalı Sözleri
- Anlamak istersen beni ağaçlarla iyi geçin.
- Neredeysen uzat ellerini basım dönüyor.
- Ay büyürken uyuyamıyorum! Silip alıyor gözümden uykuyu…
- Bilirim yalnızlık üşütür insanı, Kalp daima sevecek birini arar.
- Erken ya da geç, bir gün öleceği değil, nasıl yaşadığıdır önemli olan kişinin.
- Hiçbir dil, bu yılgın, bu kaçak güneş kadar yansıtamazdı onların üzgünlüğünü.
- Söz ola kese savaşı, Söz ola kestire başı
- Ne ben kötü bir insanım, ne de sen. Kötü olan yıllar” dedi. “Aramızdaki yıllar!
- Ne çare, sen gittin, ben âşık değilim artık.
- Sadece tuhaf bir hüzün kalmış içimde İnsanı insan yapan duyguların ilkidir aşk.
- Bir kişiyi seven, bütün insanları sever.
- Gözümde uyku, yüreğimde rahat bırakmadın.
- Bana yar olmazsan sen de bu dünyada yarsız kal.
- Bir erguvanlar vardı Pembe mi desem deli mi desem Bu ümit olmasa içimde Buralarda bir gün beklemem.
- Ölüm! Eninde sonunda gelecek olan ölüm!
- Yanlış doğru yaşanmış yaşamları denkleştirecek, eşit kılacak o ölüm!
- Kaç günümüz varsa şunun şurasında O kadar güneşimiz var Her günlük hakkımızdır mutluluk Anla Dün bugün eksilen güneşler Ödenmez yarınla.
- Çok üzgündü. Yine de o yalancı umut, yüreğinin uzak bir köşesinde, kabuğunu çatlatıp çıkan küçük bir böcek gibi kıpırdıyordu hafiften hafiften.
- Her yeni gelen günü yeni bir ümitle beklemeli. Her yeni gün yeni havalarla gelir. Gece, yağan yağmurla uyursun sabah bir de bakarsın odan güneşli.
Necati Cumalı Alıntıları
- Gönlünün dediğinden başka söze uyma.
- İnsan önce üzülmeli ki, sonra sevinsin. Sevincinin kıymetini daha çok anlasın.
- İnsanın kısmeti bilinmez ki? Bugün istemem dersin, yarın koşa koşa varırsın.
- Fakirdi! Bir kuruşu yoktu! Askerliğini yapmamıştı! Nişan düşünmez, düğün yapamazdı! Ama âşıktı işte!
- En iyisi unutalım birbirimizi…
- Yatağına uzandığı sırada yıldızlar solmaya başlamışlardı.