| Yazar | Ahmet Büke |
| Doğum | 1970, Gördes – Manisa |
| Meslek | Yazar |
Ahmet Büke kimdir, Ahmet Büke’nin eserleri nelerdir, Ahmet Büke kaç yaşındadır, Ahmet Büke kaç yılında ve nerede doğmuştur, Ahmet Büke’nin hayat hikayesi ve Ahmet Büke hakkında ayrıntılı bilgileri aşağıdaki yazımızda bulabilirsiniz!
Ahmet Büke Kimdir?
1970 Manisa doğumlu Ahmet Büke, 1997 yılında Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi İktisat Bölümü’nden mezun oldu. “Kayıp Dua Kitabı” adlı öyküsü, düzenlenen “Xasiork 2002 Öykü Yarışması”nda birincilik ödülü aldı. 2008 yılında Alnı Mavide ile Oğuz Atay Öykü Ödülü’nü, 2011 yılında Kumrunu Görülen kitabıyla Sait Faik Öykü Ödülü’nü aldı. Öyküleri e-edebiyat, Adam Öykü, Özgür Edebiyat ve Patika dergilerinde yayımlandı.
Ahmet Büke’nin Eserleri
- Neşeli Günler
- İzmir Postası’nın Adamları
- Çiğdem Külahı
- Alnı Mavide
- Kumrunun Gördüğü
- Ekmek ve Zeytin
- Cazibe İstasyonu
- Varamayan
Ahmet Büke Sözleri
- Nedeni belli olmayan değişim büsbütün rahatsızlık vericidir.
- Mavi inatçıdır, aynı bahar gibi. İkisi de dövüşerek gelir ve gider.
- Herkes girmiş. Her şeyi sığdırmışlar. Bir annemi almamış dünya.
- Düşülen notlar ölenle ölmez. O yüzden defterleri okur dururdum.
- Yara yaraya benzedikçe kabuk tutar. O zaman insan insana iyi gelir.
- Yıldızları izledim. Çok uzaktılar. Herkesten ve hepimizden uzaktılar.
- Hayat kapıya tek bir umudun gelme ihtimaliyle sürüp gidebiliyor bazen.
- Neymiş suçu? Şimdi suçlu suçsuz arayan mı var? Kaptıklarını götürüyorlar.
- Doğduğun yer artık yoksa, öleceğin yer de seni kabul etmiyor, bunu belledik.
- Bazı şeylerin yalanlanması, vazonun kırılması gibidir. Bir daha asla eskisi gibi olmaz.
- Aşağıda her gün bir öncesinin tekrar gibi akan hayat aslında göründüğü gibi değildir.
- Sabah o güzelim kadın kokusu sonbaharın inatçılığına rağmen şehrin üzerinde dolanmaya başladı.
- Annelerin acısını bilse insan; yani etinde bir saniye hissetse, kimse kimsenin canını yakamaz.
- Peki neden geceyi fayansların altındaki yuvasında değil de çiçeğin dibindeki toprakta geçirmişti?
- Evimiz sır küpümüz değil midir? Açlığımızı ve suçlarımızı oraya gömeriz. Kabarıp taşana kadar mayalanırlar orada.
- Alacağı yol uzadıkça etkisini kaybeden rüzgâr, koridorun sonundaki metal sehpaya ve üzerindeki çiçeğe ulaşamadı.
Ahmet Büke Alıntıları
- Onun için çabalasan da, vazgeçsen de fark etmez. Ama vazgeçmemende büyük mükâfatlar olabilir. Olmayabilir de.
- Çocuklar koşarken çizgi çizgi böldüler zamanı. Kızardı yollar. Elleri tutuştu hepsinin.
- Âciz ve kendine yabancı kalma hali bizim ilçe hastanelerinin bahçe kapısından itibaren büyüyen ve elle tutulan bir buluttur misal.
- Zamanı ağırlaştırın okurken. Televizyonu kapatın ve etrafınızdaki insanları uzaklaştırın.
- Annelerin acısını bilse insan; yani etinde bir hissetse, kimse kimsenin canını yakmaz. Kimse haksızlık yapmaz.
- Yalnız hüznü vardır kalbi olanın.
- Sen bildik koşunun dışındasın. O yüzden gülümsüyorsun hepimize.
- Zaman küçük yerlerde menderesler çizerek akar.
- Ev ölürken cumbasına ağlar.
- Evler insanların kalesidir. Sanılanın aksine demir ve çimentodan yapılmazlar. Her evin kendine özgü kokusundan dokunmuş zırhı vardır.
- İçimizdeki kanamayı suskunlukla sakinleştirip dindirmeye çalışıyorduk galiba. Zaten kimsenin perdelerini aralayıp başkasının acısına baktığı yoktu.
- Zaten kimsenin perdelerini aralayıp başkasının acısına baktığı yoktu.
- Gezen gül olmuş, gezmeyen kül olmuş, değil miydi bu hayatta!
- Biz ölümlüyüz ama sözcükler çok inatçıdır. Göğün bir katında yer bulurlar daima.
- Biliyor musun? Sadece yazarak bu hayattan intikam alabiliyorum.
- Nenem buldu beni. Yaprakları temizledi. Otları yoldu. Toprağı sıyırdı. Taşları ayıkladı. Güneşi hissettim yıllar sonra. Tek tek topladı beni. Dizdi yere. Eksik parçalarımı buldu. Nenem öptü, kokladı beni.
- Beni sevmeye mecbur mu? Değil elbette ama düşünmeli. Bir insan bu denli çaresiz bırakılamaz.