| Yazar | Ahmed Günbay Yıldız |
| Doğum | 1941, Kızılcaören – Tokat |
| Meslek | Yazar |
Ahmed Günbay Yıldız kimdir, Ahmed Günbay Yıldız’ın eserleri nelerdir, Ahmed Günbay Yıldız kaç yaşındadır, Ahmed Günbay Yıldız kaç yılında ve nerede doğmuştur, Ahmed Günbay Yıldız’ın hayat hikayesi ve Ahmed Günbay Yıldız hakkında ayrıntılı bilgileri aşağıdaki yazımızda bulabilirsiniz!
Ahmed Günbay Yıldız Kimdir?
1941 yılında Tokat ili Reşadiye ilçesi Kızılcaören köyünde doğdu. Annesi Saniye Hanım, babası Haydar Bey’dir. Eğitimine köyünde başladı ve on yaşına kadar orada devam etti. Daha sonra babasının işi nedeniyle Ankara’ya yerleşen bir ailenin ferdi olarak eğitimine burada devam eder. Bu arada edebiyatla da ilgilenir ve şiirler yazar. Şiir başlangıçta bir tutku iken zamanla edebiyatın diğer dallarına ilgi duymaya başlar. Öyküleri ve makaleleri çeşitli dergi ve gazetelerde yayımlanır. Yazar asıl yükselişini romanla yapmış ve romana karar vermiş. “Çiçekler Susadığında”, “Yanmış Buğday” ve “Figan” adlı romanları çeşitli gazetelerde tefrika edildi ve daha sonra kitap olarak yayınlandı. Bunu diğer romanlar izler. Eserlerinde Türk toplumunun her kesimini ele almış ve işlemiştir. İnsan ve toplum arasındaki etkileşimin ötesindeki nedenleri iyi ve kötü yönleriyle belirleyip ortaya çıkarmış, çözüm için ipuçları da vermiştir. Türkiye Yazarlar Birliği’nin kurucusu olan yazar, kitaplarının yayımlandığı Timaş Yayınları’nın da kurucusudur.
Ahmed Günbay Yıldız’ın Eserleri
Romanlar
- Mavi Gözyaşı
- Yanık Buğdaylar
- Gurbeti Ben Yaşadım
- Ülkemin Açmayan Çiçekleri
- Benim Çiçeklerim Ateşte Açar
- Aynada Batan Güneş
- Dallar Meyveye Durdu
- Bir Dünya Yıkıldı
- Üç Deniz Ötesi
- Sevdalar Sözde Kaldı
- Sahibini Arayan Mektuplar
- Afedersin Hayat
- Yürekte Büyûmek
- Sokağa Açılan Kapı
- Boşluk
- Sular Durulursa
- Ekinler Yeşerdikçe
- Çiçekler Susayınca
- Azat Kuşları
- Gönül Yarası
- Güneşe Matem Düştü
- Aşka Uyanmak
- Figan
- Sitem
- Siyah Güller
- Hülyalar Hüzün Açtı
- Gül ve Hüzün
- Leyl Işıkları
- Günahın Rengi
- Yıllar Geriye Dönse
- Seni Unutmaya Gücüm Yetmedi
- Kiralık Hayaller
- Orada Da Yıldızlar Kayar Mı?
- Kayıp Sabahlar
- O na Secde Yakisiyor
- Istanbul Yüzlü Kadin
- Sevmekten Korkuyorum
- Kendimi Unutup Sana Ağladım
- Kelebekler Gamsız Uçar
- Babamdan Sonra
- Beyaz Atlı
- Anılarda Yakılır
- Kaderin Çağırdığı Yerdeyim
Ahmed Günbay Yıldız Sözleri
- Seni ezberledim senden gizlice, ilmek ilmek, nakış nakış dokudum.
- İnsanlar, yakaladığı yerden başlar hayata.
- Sevdanı bulutların üzerine yazmışsın; yağmur olarak dökülüyor gözlerimden.
- Açılmayan sırlar içimde büyür, her biri bir başka biçimde.
- Bir insanın içinde bulunduğu durumu en iyi anlayan yine kendisidir.
- Her hakkı söylemek haktır, lakin her hakkı söylemek hakkın değildir.
- Kalp bağlandığı yeri severse ısrar eder. Her tarafı idare eden ikiyüzlü bir kalbi taşımaktansa, onu yerinden söküp atmayı tercih ederim.
- Bence, seven, sevdiğinin kapısında sadakat göstererek beklemeli.
- Canım hele sabret de çayımız bitsin.
- Sen ne kadar saklasan, gözlerin sözlerini yalanlar.
- Gecenin hasret dokuduğu anlarda, nakışlar hüzün renginde işlenir.
- Bir görebilsem. Hasret öyle çekilmezmiş ki baba. Adını andıkça gönlüm kanıyor.
- Kır kalemi hâkim bey, beklemesin elinde, adalete susamış, son candır yalnızlığım.
- Şunu bilmelisin ki insanlar zor olanı başardıkça kendilerine güvenleri çoğalır.
- Benim de bir Şems’im olsa Mevlana gibi.
- Gün olur, zaman bütün engelleri aşar.
- Haksızlar, hep senin gibi yüksek perdeden konuşurlar anne.
- Sevgi birkaç cilalı sözden mi ibarettir?
- Şunu bil yeter; sevgi dilde değil, gönülde maya tutar.
- Aklına girmişse “yar” diye bir şey gönülde dengeyi bozmayacaksın.
- Düşünceler sabırla olgunlaşır.
- Dönüşü olmayan zamanın akışında, yaşanmamış sevgilerin kalmaması için çabalıyorum.
- İnsan Dünyaya meydan okumayı göze alsa da Gönlüne meydan okumaya gücü yetmiyor.
- Huzurlu bir güne başlamak istiyorum, sargı tutmayan gönül yaralarımı dindirip.
- İnsanlar fark ettikleri gerçek ve güzellikleri sevdikleriyle paylaşmalı.
- Suyun boğucu vasfını anlamak için boğulmak gerekmiyor.
- Bakışımdan anlarsın, tüm hikâyem böyledir.
- Kulun hüznü haddini aştığı vakit, gözyaşları gönlüne akmaya başlardı.
- Allah her mevsime ayrı ayrı güzellik vermiş. Fakat ilkbahar bir başka, dört mevsimin sultanı gibi…
- İnsan suya benzemeli, ama durgun, akıntısı olmayan birikinti sulara değil. Kirlilikleri arındıran akarsular gibi olmalı.
- Hatıra, öyle yakıcı bir ateştir ki, onunla beraber oldukça insanı dağlar. Tıpkı bitmeyen bir hasret gibidir hatıra.
- Vatanını koruyanlar, gelecek neslin namusunu kurtaranlardır.
- Kendisini milletine adayanlar ölmez ki.
- Ertesi gün, belki de en mutlu günü olacaktı.
- Şunu çok iyi biliyorum ki; kalbe hiçbir zaman ve hiçbir durumda, şunu seveceksin ya da şunu sevmeyeceksin diye emir verilmez. Kalpler, kimi ne kadar seveceğine kendileri karar verir.
Ahmed Günbay Yıldız Alıntıları
- Aşk saf, duru ve özlenen dünyaların tablosunda ayrımcılık tanımayan duyguların sanatıydı.
- Ruhum tükenmesini bilmeyen bir vehmin amansız girdaplarında can çekişmekte şu an.
- Efkârın beni nasıl vurduğunu düşündüğün oldu mu hiç?
- Gerçekler sizi acıtsa da, onlarla yüzleşmekten korkup kaçmayın… Çünkü kaçışlar sadece anlık erteleyişlerden ibarettir.
- Hayat için yapılmış bir planınız yoksa başkalarının yaptığı planların bir parçası olursunuz.
- Has bahçeler kurur, bağlar bozulur, gönülden Mevlâ’yı sildiysen eğer…
- Ah bu insanlar… Tabiata, gökyüzüne, bütün mahlûkata da, birbirlerine olduğu kadar gaddar ve acımasız.
- Sen yalnızlık nasıl bir şeydir bilir misin hiç?
- Bak evlat, bunu ezberle. Hayatta hiç kimse kendi adına suç işlemez.
- Çünkü bizim dünyamızın kuralları vardır uyulması gereken. Oysa günah çekici ve rahattır…
- Anlamsız, idealsiz, gayesiz, nefsin çektiği yere giden, ölçüsüz, kuralsız ve anlamsız. Avare gönüllerin tükettiği gün müdür yaşamak?
- Kadere rıza göstermek gönüllerde yumuşaklık peydah eder. Bazı şeylerin olmayışı insanda üzüntü olmamalı.
- Diller, “Allah Allah” diye dönmeye başladı. İnsanoğlu en dar günlerinde ellerini Mevla’sına açardı ya, işte öyle.
- İnsanı kendine köle yapan nefis, dünyevi arzulara demirden perdeler çekiyordu.