| Kitap | Yalnız Efe |
| Yazarı | Ömer Seyfettin |
| Türü | Romanlar |
| Kategoriler | En Çok Okunanlar Kitap Önerileri Okunması Gerekenler |
| Yayın Yılı | 1919 |
Ömer Seyfettin tarafından 1919 yılında kaleme alınmış olan Yalnız Efe kitabı hakkındaki tüm bilgiler sitemizde.
Yalnız Efe pdf, Yalnız Efe konusu, Yalnız Efe karakterleri, Yalnız Efe yorumları, Yalnız Efe açıklaması ve ayrıntılı bilgileri aşağıdaki yazımızda!
Yalnız Efe – Ömer Seyfettin
Yalnız Efe Kitabının Karakterleri
Kezban: Adaletsizliğe karşı mücadele veren Yörük hocanın kızıdır.
Yörük Hoca: Yalnız Efe’nin babasıdır. Tefecinin emri ile haksız yere öldürülür.
Tefeci Eseoğlu: Haksız yere, Yörük Hoca’yı öldürme emrini veren kişidir.
Yalnız Efe Kitabının Konusu
Kezban isimli genç bir kızın uğradığı haksızlıklar sonucunda; Zalimlere ve halkı soyanlara karşı verdiği amansız mücadele konu edinmiştir.
Yalnız Efe Kitabının Özeti
Bir zamanlar Yörük Hoca adında bir adam varken mahalledekilere haber verir ve köydeki haydutlara karşı dikkatli olmaları konusunda uyarır. Faiz getiren uygulamalarıyla ünlü ve geçimini tefecilikten sağlayan Eseoğlu isimli bir eşkıya, tüm eşkıyaların başındadır.
Bir gün Yörük Hoca’ya baskı yapan ve birikmiş servetini alarak faiz elde etmeye çalışan Eseoğlu, Yörük Hoca’nın parasına el koyar. Bu durum karşısında haksızlığa uğrayan ve hakkını savunarak parasını geri almayı düşünen Yörük Hoca, Eseoğlu’nun yanına gider. Eseoğlu, parasını isteyen Yörük Hoca’nın işini görür. Bu durum babasından uzun süredir haber alamayan Kezban’ı endişelendirir. Bazı olayları köylülerden duymuştur. Haydutlardan intikam almak için bilenmiş. Dağa çıkmaya karar vererek eşkıya olarak Eseoğlu ve adamlarıyla ilgilenip babasının intikamını alır ve çevre köylerde Yalnız Efe unvanıyla tanınmaya başlar. Köylülerin mücadelesinde bir eşkıya olarak menfaat sahipleri ile ömür boyu mücadele etmeye başlar.
Yalnız Efe Kitabının Açıklaması
Evet, bir zamanlar onun korkusundan kimse kimseye haksızlık edemez olmuş. Haksızlığa uğrayanın düşmanını: “Gidip Yalnız Efe’ye söylerim” diye korkuturmuş. On beş sene ne köyümüzde, ne kazamızda yabancı, yağmacı gelememiş. Öşürcüler, aynacılar (sayım vergisini toplayanlar), tahsildarlar, zaptiyeler köylerde kuzu gibi namuslu namuslu dolaşırlarmış. Rüşvet değil, ikram olunan yemişi bile kimse almaya cesaret edemezmiş.
(Arka Kapak)