1970’ler: Sinemada Rönesans Dönemi
Jaws
Sinemada Rönesans (yeniden doğuş) dönemi olarak adlandırılan 1970’li yıllarda, sinema tarihine damgasını vuran filmler gösterime girdi. Bu dönemde kullanılan teknolojik buluşlar, görsel efekt tasarımı alanında yeni yöntemlerin ve tekniklerin geliştirilmesine imkan sağladı ve bu filmlerin başarılı olmasında ve sinemanın eski canlılığını yeniden kazanmasına büyük katkıda bulundu. 1970’li yıllarda çekilen filmler görsel efekt tasarımının yanı sıra seyircilerde duygusal etkiler yaratması, film müzikleri ve yeni film türlerinin ortaya çıkması açısından modern film yapımının öncüleri haline geldi. Francis Ford Coppola, George Lucas ve Steven Spielberg gibi yönetmenler de bu dönemdeki filmleriyle büyük ilgi topladılar.
1970’li yılların başında, günümüzde hala birçok uzun metrajlı filmde kullanılan IMAX (Image Maximum) film formatı icat edildi. Bu film formatı oldukça yüksek kalitede ve netlikte görüntüler sunabiliyordu. Normal film kameralarında 35 mm film kullanılırken, IMAX’te 70 mm film kullanılabiliyordu.
IMAX kamerası
1971 yılında yönetmenliğini Robert Wise’ın üstlendiği Andromeda Esrarı adlı bilim kurgu filmi, ilk defa dijital ortamda oluşturulan bir görüntüye sahipti. Bu sayede filmlerde optik efektlere dayalı özel efektlerden dijital efekt tasarımı tekniklerine doğru bir geçiş yaşandı. Aynı yıl Henri Gouraud, dijital ortamda yüzeylerin pürüzsüz bir şekilde görüntülenmesini sağlayan yüzey gösterme yöntemini (Gouraud yöntemi) geliştirdi.
Yönetmenliğini Mel Stuart’ın üstlendiği Willy Wonka ve Çikolata Fabrikası (1971) filmi, Roald Dahl’ın Charlie’nin Çikolata Fabrikası romanından uyarlanmıştır. Filmde, bütün şekerleme ve çikolatalar maket olarak tasarlandı. Çikolata nehrinde yarım milyon litre su, çikolata tozu ve krema kullanıldı. Gerçek setler oluşturularak özel efekt tasarımı tekniklerinden yararlanıldı. 1972 yılında Ed Catmull Bir Bilgisayar Animasyonlu El isimli çalışmasıyla ilk defa dijital ortamda bir eli modelledi ve hareketlendirdi.
Willy Wonka ve Çikolata Fabrikası
Francis Ford Coppola’nın yönetmenliğini yaptığı Baba (1972) filmi, 1940 dönemini çağrıştıran yapısı ve uzun süresiyle dikkat çekti ve tüm zamanların