Mahlas, Lebdeğmez, Tapşırma, Taşlama, Koçaklama Ve Güzelleme Terimlerini Örneklerle Açıklayınız

Mahlas : Mahlas, müstear isim, tapşırma ve kalem adı; şair ve yazarların gerçek isimleri yerine kullandıkları takma adlardır

Lebdeğmez : Leb-değmez, harf oyunlarına dayalı bir edebî sanat olup içerisinde hurûf-ı meşeviyyeyi yani dudak ve dış-dudak ünsüzlerini (b, p, m, v, f) bulundurmayan kelimelerle yazılan şiirlere verilen addır.

Tapşırma : Tapşırma, halk şiiri geleneğine ait bir terimdir ve “şiirin son dörtlüğünde ozanın mahlasını söylemesi”olarak tanımlanabilir. Şairin ad veya mahlas kullanması sadece halk edebiyatına mahsus bir gelenek değildir.

Taşlama : Taşlamalar, toplumdaki aksayan yönleri, bireysel yanlışlıkları ve devlet yönetimindeki hataları eleştirel bir dille konu edinir ve halk edebiyatında yermek, hicvetmek sözcüklerinin karşılığı olarak kullanılır.

Koçaklama: Halk yazınında, konusu savaş, yiğitlik olan, coşkulu ve yiğitçe bir söyleyişle savaşı, yiğitliği, yiğitleri öven şiir.

Güzelleme: Âşık edebiyatında insan ve doğa güzelliklerini işleyen koşma nazım şeklinin bir türüdür. Güzellemelerde genellikle âşık olunan kadın, kız, gelin, tabiat güzellikleri (dağ, ağaç, hayvan, çiçek vb.) gibi konular işlenir.